(Hekayə)
Ana: Yenə də dalaşırsız? Axı siz doğma bacısız. Doğma bacılar isə mehriban olmalıdırlar. Hətta başqası sizdən birinizi incitmək istəsə siz bacınıza kömək etməlisiniz.
Böyük bacı: Mən həmişə ona güzəştə gedirəm. O bundan elə başa düşür ki, həmişə günah məndədir. Böyük bacıyam deyə, həmişə o deyən olmalıdır? Ana: Sən axı ağıllısan, ona görə də mən sənin köməyinə arxayın oluram.
Böyük bacı: O mənə qulaq asmaq istəmir.
Balaca bacı: O niyə həmişə məni tərbiyə edir? Məgər o anadır? Nəyə görə mən ona qulaq asmalıyam?
Ana: Bacı ya da qardaş insanlara həyatları boyu verilən hədiyyədir ki, onlar həmişə bir-birlərinə kömək etsinlər. Əgər Kim isə bu hədiyyəni qiymətləndirmirsə, onda həmin hədiyyə bir gün itir.
Böyük bacı: Heyf ki, mənim çox ziyankar bir hədiyyəm var!
Ana: Sənin bacın ona görə belədir ki, sən onunla danışmaq, oynamaq istəmirsən. O isə həmişə bunu istəyir.
Kiçik bacı: O başqalırı ilə oynamağı daha çox xoşlayır. Özgə qızlarla elə qəşəng danışır ki…
Ana: Mən bircə şeyi sizə başa salmaq istəyirəm ki, siz sevinib deyəsiniz: «Nə yaxşı ki, mənim bacım var».